Suicide egoistisch?
* * *
Not just that it's their right but also people might not like where they are. We are basically prisoners of this planet and our bodies.
Some people enjoy the prison while for others it is not such a great place to be in. And the only way to not be in prison is to die.
It's a life sentence in a huge prison.
* * *
Tijdens mijn suicidale periodes zoek ik vaak informatie over zelfmoord op internet. Ik bekijk graag films of documentaires, ik luister muziek over suicide, ik lees artikelen, en ben (non-actief) op forums. Vaak kom ik erg vervelende reacties tegen. Mensen vinden zelfmoord egoïstisch, omdat je er, zo beweren zij, nog meer mee kapot maakt dan je er mee kan helen. Hoe erg moet het niet zijn voor de nabestaanden, voor familie en vrienden ? Zelfmoord is een eeuwige oplossing voor een tijdelijk probleem, je kan het nooit meer terug draaien. Sommige mensen durven dan ook nog met zogenaamde voorbeelden aan te komen. Zoals die van een jongen die van een brug sprong, en net voor hij het water raakte, zich bedacht dat hij toch nog wilde leven. Een ander veelgehoord argument waarom zelfmoord egoistisch zou zijn, is god. Iedereen heeft een doel in het leven, en is geschapen naar zijn beeld. Het leven moet gerespecteerd worden.
- Suicide is a permanent solution to a temporary problem.
Wat mensen denken
Het hangt er van af waarom iemand zichzelf vermoord. Als hij of zij zichzelf wilt vermoorden om de pijn te stoppen (wat gewoonlijk het geval is), en als ze mensen hebben die ze kennen en die ze pijn zouden doen met hun suicide, dan is het inderdaad egoistisch. Ik zeg niet tegen suicidale mensen wat ze moeten doen, het is hun eigen leven, en van niemand anders. We zouden alles moeten doen wat we kunnen om suicide te voorkomen, maar ik zou niet zeggen dat een persoon geen recht had om het te doen. Naast dit, sommige suicidale mensen kunnen zo opgaan in hun pijn, dat ze denken dat het niemand uit zou maken als ze dood gaan. Een andere reden om zichzelf te doden is dat sommige mensen denken dat ze de maatschappij meer kwaad doen dan goed.
De vraag is, is het genoeg dat er mensen zijn die om je geven? Is de liefde die we van hen krijgen op lange termijn genoeg om ons aan vast te houden? Wat nu, als de liefde niet meer opweegt tegen de pijn?
Ja, suicide is egoistisch, MAAR mensen die liever iemand laten lijden in een leven dat zij eigenlijk willen eindigen, zijn egoistischer. Iedereen moet egoistisch zijn tot op een bepaalde hoogte, en iedereen heeft behoeften. Als iemand genoeg lijdt om zijn of haar eigen leven te willen beëindigen, denk ik dat het minder egoistisch is om het te doen zodat zij niet meer hoeven te lijden, dan dat anderen vragen om in leven te blijven.
Mee eens. Iemand in leven proberen te houden zodat je zelf geen pijn hoeft te voelen, is erg egoistisch. Mensen die zichzelf willen doden, zijn door een grotere pijn gegaan dan anderen ooit zullen gaan na hun dood.
Suicide wordt gezien als een egoistische actie, omdat je mensen achterlaat die er veel pijn door zullen voelen. Mijn nichtje pleegde een jaar geleden zelfmoord, en mijn familie is nog niet over het verlies heen. Ze was 38 jaar, een geweldige mode ontwerpster die alles leek te hebben. Totdat ze begon met alcohol drinken. Ze dronk zichzelf letterlijk dood, en liet ons verdrinken in de nasleep. Mensen hebben alle rechten om te doen wat ze willen met zichzelf, maar in plaats van professionele hulp te zoeken, zocht ze liever gezelfschap van de fles op. Ik kan me niet voorstellen hoe ze zich gevoeld heeft, en ik hoop dat ik dat ook nooit ga kunnen. Het is zoiets als emotioneel bankroet zijn, en daarom lijkt opgeven de enige mogelijkheid.
Ik ben inderdaad van mening dat je gevochten moet hebben voor je dood. Dat heeft alles te maken met humaan heengaan.
Iemand die zelfmoord pleegt eindigt zijn of haar eigen pijn, maar creeërt een enorme hoeveelheid pijn voor de mensen rondom hen. Ondanks dit onmiskenbare feit, realiseer ik me dat een suicidaal persoon zijn leven niet impulsief beeindigd, maar dat het een (normaalgesproken) geplande actie is.
Vergeet de pijn van anderen. Hun pijn zal nooit zo groot zijn als de pijn van degenen die zelfmoord willen plegen. Pijn van anderen is geen argument.
Hangt van de omstandigheden af, en wat er door het hoofd van iemand rondgaat.
Een gezond persoon die zichzelf doodt door een scheiding, de aandelenmarkt ect, dát is egoistisch.
Er zijn veel gevallen waarin suicide helemaal niet egoistisch is.
Het hangt er echt vanaf wat voor methode een persoon gebruikt.
Het zichzelf verbranden is zeker te weten heel anders dan zichzelf neerschieten.
Hoe pijnlijker de methode is, hoe minder egoistisch de persoon, vind ik.
*Fronst wenkbrauwen.* De logica in deze redenering ontgaat me totaal. Jezelf verbranden om te tonen dat je het écht wilde, dat het geen vergissing was? Of om duidelijk te maken dat de nabestaanden niet de enigen zijn die lijden (geleden hebben?) Persoonlijk lijkt het mij erger te weten dat een dierbare zichzelf verbrandt (een langzame en extreem pijnlijke dood) dan dat hij/zij is weggedoezeld in een fantastische high van medicijnen.
Oh mijn god! Ik denk dat suicide het meest egoistisch is wat iemand ooit kan doen! Want er is niets in deze wereld wat slecht genoeg is om je eigen leven er voor te stoppen. Het is ook heel erg egoistisch omdat je er niet aan denkt wat het doet met mensen die van je houden en om je geven. Ik weet wel dat suicidale mensen denken dat er niemand in de wereld is die om hun geven, maar iedereen heeft ten minste 1 iemand die om je geeft. Dus naar mijn mening, ja; suicide is HET MEEST EGOISTISCHE WAT IEMAND OOIT KAN DOEN!!!!
Inderdaad, niets in de wereld afhankelijk is slecht genoeg om een leven te beëindigen. Een opeenstapeling van omstandigheden ook niet, hoewel het wel kan bijdragen aan de depressie. Een scheiding, een verbroken relatie, misbruik; er is hulp. Er zijn echter ook interne factoren. De hersenen bijvoorbeeld. En die kunnen alle reden zijn om er een einde aan te willen maken. Wat als je niet op jezelf, op je eigen gevoelens en emoties kan vertrouwen? Wat als je wordt heen en weer geslingerd zonder dat je er enige invloed op kan uitoefenen? Wat als medicatie niets doet? Wat als hulp niet genoeg is? Het niet goed functioneren van de hersenen kan zorgen voor een extreme, ondragelijke pijn.
Suicide is nooit egoistisch. Ik dacht dat vroeger ook altijd, maar dat veranderde toen ik te maken kreeg met hevige depressies. Mensen denken dat depressies veroorzaakt worden door het verliezen van een baan of een relatie, maar dat is zeker te weten geen depressie. Deze uitspraak zal mensen frustreren, maar zij zijn altijd in staat om overnieuw te beginnen. Maar wanneer je écht depressief bent, is er iets mis in je hoofd, met je hersenen. Of er nu te veel of te weinig serotine is, het kan er echt voor zorgen dat je geen enkele blijdschap meer kan ervaren. Pijn en hopeloosheid zijn de enige dingen die zij echt voelen. Het verdrietige is dat suicidale mensen denken dat zij zich nooit meer beter gaan voelen, en dat er geen hulp meer is voor de hopeloosheid die ze voelen. Ook al ben ik nu opnieuw gelukkig met mijn leven, IK WEET NOG STEEDS DAT ZELFMOORD IN GEEN GEVAL EGOISTISCH IS. Mijn punt is dus dat iedereen die beweert dat zelfmoord egoistisch is, het gewoon niet begrijpen. Ze begrijpen het niet omdat ze nog nooit een echte depressie hebben ervaren, en daar ben ik erg blij om. Ik hoop dat ze het nooit hoeven te begrijpen, en daardoor hun ideeen veranderen.
Ik onderschrijf dit idee. Er zijn verschillende depressies. Enerzijds depressies met een aanleiding, anderzijds depressies (stoornissen) die veroorzaakt worden door interne factoren. Aanleidingen kun je leren verwerken; je kan het langzaam een plaats geven en overnieuw beginnen. Maar wat als er geen aanleiding is? Waar begin je dan?
Zelfbeschikkingsrecht
Ik hoorde eens van een zoon die zelfmoord wilde plegen, hij leed aan extreme wisselende stemmingen. Het enige wat zijn moeder wist te zeggen was 'Haal het maar niet in je hoofd, daarvoor heb ik je niet op de wereld gezet. Ik heb niet (x) jaar alles opgegeven zodat jij jezelf nu kan doden."
De jongen had er echter ook niet om gevraagt om geboren te worden... Hij had geen keuze. Het leven is een gift die iedereen in ontvangst MOET nemen. En er dan het liefst ook nog het beste van maken. Succesvol worden. Presteren. De maatschappij in. Genieten.
Wat ik vaak tegen mensen om me heen heb gezegd is het volgende.
Het leven is voor iedereen, maar niet iedereen is -geschikt voor- het leven.
Na al deze tijd kan ik me nog steeds geen reden indenken waarom het egoistisch zou zijn om zelfmoord te plegen. Om deze reden ben ik heel erg voor het zelfbeschikkingsrecht. Je wordt bij je geboorte in een wereld geplaatst waar je geen grip op hebt. Waarin je moet deelnemen aan allerlei activiteiten. Is het niet egoistischer om iemand het leven te geven? Sommige mensen voelen zich thuis, voor anderen is dit leven een hel. Het zou ook te bizar zijn als iedereen zich zou amuseren. Als je er zo over nadenkt is het dus niet raar dat jaarlijks 1500 mensen in Nederland besluiten er een einde aan te maken.
Gun anderen de vrijheid hun leven in te richten zoals zij dit zelf willen, ook al betekent dat misschien dat zij er van af zullen zien. Zie het als een basaal respect voor het zelfbeschikkingsrecht van deze mensen. Respecteer dat zij niet in staat waren, hoe hard zij daar ook voor gevochten hebben, zichzelf er van te overtuigen dat het leven de moeite waard was. Als het ondanks alle inspanning van de persoon zelf en zijn omgeving niet lukt om het leven leefbaar te maken, dan is de ultieme uitweg - de dood - hoe moeilijk ook, aanvaardbaar.
"While the person who commits suicide dies only once, the loved ones left behind may die a thousand deaths wondering why." - anonymous
No: the person who commited suicide died a million times before.