Doodgaan
Doodgaan is een taboe. Mensen vinden het erg om dood te gaan. Ik niet, niet meer.
- iedereen sterft, maar niemand gaat dood.
De dood is iets onomkeerbaars; het einde van een leven op aarde. Dat is waar. Toch denk ik dat de dood ook een begin is van iets nieuws. Naar mijn idee zijn onze gedachten energie. En energieën kunnen niet vernietigd worden (thermodynamica.) Wat anders zijn onze gedachten? We kunnen er zoveel mee beinvloeden. De quantumfysica is nog steeds bezig met dit uit te zoeken. Een interessant boek over de kracht van gedachten is Het Intentie Experiment geschreven door Lynne McTaggart. Ik denk dat we na de dood ergens verder zullen leven, en met we bedoel ik dan onze energieën. Ergens in een betere wereld, een betere plaats. Zonder pijn, zonder verdriet, zonder angst. De dood is slechts een tijdelijke scheiding van het leven op aarde. En die levens zullen na de dood herenigd worden in een veel betere plaats. De dood is slechts een toegangspoort. Als we het zo bekijken is het benemen van het eigen leven niets ergs; niets schrikwekkends. Zelfmoord geeft toegang tot een beter leven. Ik wil dat jullie weten dat ik het echt geprobeerd heb. Ik heb geprobeerd te geloven in religies, ik heb medicatie geslikt, ik ben bij een psycholoog geweest. Maar ondanks dat werd het idee van de dood steeds aantrekkelijker. Ik heb geen enkele angst meer om dood te gaan. Wij, het 'ik' is niet ons lichaam. Het ik is de geest. Mensen kunnen ons pijn doen, zo veel pijn dat we dood willen. Maar onze geest zal verder leven. Daarom is de dood ook zo hoopvol: we zullen zelfs samen kunnen zijn met mensen waar we op aarde nooit mee samen hebben kunnen zijn. Is dat geen hoopvolle, feestelijke gedachte? Er zullen mensen zijn die dit lezen en denken dat ik erg ver heen ben. Doe dat niet; ik heb me zoveel verdiept in de dood dat ik er vertrouwd mee ben geworden. Licht, geen pijn, vrede, en zijn met mensen waar we van houden.